10. dingen die ik deze herfst leerde

Ik luister al tijden naar de podcast van Emily P. Freeman, genaamd 'The Next Right Thing'. Ik vind het heerlijk om haar zachte stem te horen maar ook haar (op een of andere manier) zachte wijsheid. Emily heeft de traditie om elk seizoen te reflecteren op wat ze in die specifieke maanden heeft geleerd. Ik vond dat met [mijn volle hoofd dat structureel op zoek lijkt naar nieuwe levenslessen] wel een mooi en rustgevend idee; gewoon elk seizoen even opschrijven wat je geleerd hebt, dan heeft dat ook weer een plekje, haha!

Dus, daar ga ik nu mee beginnen.
10 dingen die ik afgelopen herfst leerde!

1. Alles wat je graag wilt zit soms verstopt achter alles wat je eigenlijk niet wilt. 
Ik kwam deze wijsheid in tegen in een van de boeken die ik aan het lezen ben over minimaliseren. Ik ben al tijden bezig met het proberen om ons leven simpel te houden aangezien het hier nu dagelijks krioelt van 3 wilde mannetjes, en dat opzich al meer dan genoeg leven geeft. Dan gaat het over de was, het speelgoed, het eten en onze eetmomenten maar ook alles wat ik zo graag wil (en wat onder al deze praktische zaken ligt). Voor mijzelf maar vooral ook voor mijn gezin. Ik lijk soms zoveel dromen te hebben dat ik ze onmogelijk allemaal -tegelijk- kan uitvoeren. Ik ben nu bezig om te kijken naar wat ik eigenlijk niet wil, en dat ook echt te elimineren, omdat ik anders waarschijnlijk nooit tijd over houdt om bezig te zijn met de dingen die ik écht belangrijk vind. En dan is dat nu vooral; aandacht, verbinding, marge in de dagen en betekenisvolle tradities. Onder het mom van; beginnen is soms beter dan bedenken (zou ook 1 van deze 10 punten kunnen zijn) probeer ik de komende tijd me te focussen op het weghalen van spullen, gedachten en dromen die ons op dit moment niet helpen om echt met elkaar in verbinding te zijn, en blijven. Dat geldt trouwens ook voor activiteiten. 

2. Rijkdom zit niet in de hoeveelheid van iets, maar in de schaarste ervan. 
Ik ben best veel bezig de laatste tijd (zoals te lezen hierboven) met wat er 'echt toe doet' . Rijkdom, zou je het kunnen noemen. Maar hoe meer rijkdom ik probeer te verzamelen, hoe minder ik het in mijn dagelijkse leven lijk te ervaren. Ik kan me ergeren aan / zorgen maken over het feit dat Cephas voor de zoveelste keer Meester Kees kijkt, maar ik kan me ook verheugen in hoe hij meeleeft met de personages en zo aandoenlijk met ze lacht en 'huilt', zo maar te zeggen. Die kleine lachtjes op zijn gezicht, de serieuze blik op zijn gezicht als er verdriet voorkomt, zijn vraag of ik 'even kom kijken' omdat het zo leuk is. Misschien zit de rijkdom niet in zo weinig mogelijk tv, maar in hoe ik hem ook - al Meester Kees kijkend- beter kan leren kennen. Zijn voorkeuren, de grapjes waar hij om mee-lacht, de vragen die hij stelt over wat hij ziet. Soms ligt de grootste rijkdom vlak voor je neus, als je maar de tijd hebt om er (samen) naar te kijken. 

3. Als je je eigen koers vaart als moeder, krijg je iedereen in je gezin makkelijker mee. 
Lang heb ik gedacht dat er een manier was waarop ik een goede moeder kon zijn. Liefdevol, geduldig, avontuurlijk en tegelijkertijd geordend en gestructureerd...het plaatje dat ik ervan in mijn hoofd had gecreëerd was zo veelzijdig dat ik er -achteraf - nooit aan zou kunnen voldoen. Ik was zo bezig iemand te worden die ik helemaal niet was. Natuurlijk mag ik dingen leren, en kan ik bepaalde dingen ook gewoonweg niet goed (en ga ze wellicht nooit helemaal onder de knie krijgen of zelfs leren); maar dat is prima. Want er is maar 1 Anneleen en die brengt zo haar eigen-aardigheden met haar mee. Maar juist dat wat mij 'anders' maakt, maakt mij ook mezelf. Ik heb gemerkt dat als ik meer mijn eigen (danwel beperkte) koers durf te varen (i.p.v. die ik graag zou 'willen' bezeilen) dat ik de wind, zoveel meer, mee heb!

5. Mijn roeping is niet alleen het ' verzorgen ' van mijn kinderen, maar hen te discipelen!
Deze jaren met (hele) kleine kinderen, is niet perse mijn makkelijkste seizoen. Op allerlei vlakken in mijn leven vormen deze langzame maar ook zulke intensieve dagen mij en rekken mijn lijf, hart én ziel op allerlei mogelijke manieren. Misschien is dat ook wat ' het onbekende' of daar waar je je niet perse ' op je gemak bij voelt' met je doet. Het leert je nieuwe kanten van het leven, maar ook van jezelf kennen. Je groeit erdoor, in alle opzichten. Mijn lijf, mijn hart én mijn ziel maken al een paar jaar een enorme groeispurt door! Heel eerlijk gezegd ook best een pijnlijke af en toe. Ik heb veel gedacht dat deze fase, waarin ik mijn kinderen vooral - en op allerlei manieren- verzorg, weerspiegelt hoe ik als moeder ben, en het ga doen. Maar de fysieke zorg (en alle structuur en orde die daarbij komt kijken) zijn gewoonweg niet mijn grootste kracht. Ik las het boek Risen Motherhood en werd eraan herinnert dat dit 'verzorgende' hoofdstuk slechts een hoofdstuk is in het moeder-zijn. De dagelijkse zorg die ik mijn kinderen geef is dan wellicht broodnodig en de basis waarop ze überhaupt hun leven kunnen (gaan) bouwen, maar ik mag elke dag ook geestelijk zaaien in hun leven (iets waar ik wellicht zoveel meer vreugde in ervaar!). Al is dat nu door gebed en kleine gesprekjes, door 'mijn'  beperkte maar ook uniek manier van opvoeding, regels en tradities; ik heb de vreugdevolle taak ook juist die dingen te vullen met betekenis waardoor ze niet alleen praktisch, maar ook waarde-vol worden! Mijn taak is niet alleen mijn kinderen, huis en gezin te ' verzorgen' , mijn taak is ook om alles en iedereen binnen deze vier muren te discipelen (dat is wat anders dan alleen disciplineren!), en daar maakt mijn hart, ook in dit seizoen; wél hele grote sprongetjes van!

6. Netflix is soms wél een goed idee!
Ik ben erg op zoek geweest naar een avond ritme dat mij helpt om ook echt te ontspannen en tot rust te komen. Het is soms wel half 9 voordat alle jongens rustig en wel slapen, waardoor er vaak weinig van de avond overblijft. Televisie kijken is niet echt mijn manier van ontspannen, waardoor ik vaak met een boek (vroeg) in bed kruip. Maar dat betekent ook dat ik Sjoerd Pieter soms minder zien en spreek s' avonds dan ik graag zou willen.  Dat begon ik wel wat te missen (eerder kroop ik vaak bij hem op de bank voor de tv, niet dat we dan hele gesprekken hadden, maar toch had ik wel het idee dat we s' avonds samen waren). Vorige week herinnerde ik mij het gedeelte uit het boek Liefde en Respect, waarin staat dat mannen vaak al liefde ervaren gewoon als hun vrouw naast hen op de bank zit. Los van welke film er ook op staat haha! Dus ik stelde voor weer samen een serie te kijken. Dit werd uiteindelijk tot half 12 achter de spannende serie Unbelievable > een aanrader!) maar het voelde weer even alsof we student waren, alle tijd van de wereld hadden, en ons verder nergens zorgen over hoefden te maken.  De volgende ochtend moest ik het uiteraard bezuren, maar het was gewoon even, heel erg, onbevangen én gezellig. Haha!

7. Bidden is altijd een goed idee!
Het was op een donderdagavond, vlak voordat ik naar mijn twee-wekelijkse Bijbelstudie ging, dat ik wat gehaast mezelf aan het klaarmaken was en Ephraim ook nog naar bed gebracht moest worden. Ik koos er uiteindelijk toch voor dan maar wat later te komen, zodat ik hem gewoon nog even in alle rust in bed kon stoppen. Ik lag naast hem en we hadden het over van alles - hij voluit kletsend alsof we alle tijd van de wereld hadden - toen hij ineens zei; mam! Mag ik nog even héél kort bidden? Maar natuurlijk schat,(héél kort bidden kwam mij nu wel even goed uit! ;)). 'Lieve Jezus, wilt U mama morgen een hele mooie regenboog geven? Om te laten zien dat U van ons en haar houdt? En dan met extra oranje, want dat is mijn lievelingskleur!'. Ik vond het zo aandoenlijk en zelfs ontroerend dat hij dat vroeg, maar merkte bij mezelf ook meteen een soort 'beschermende' reactie: 'Lieverd, dat is heel mooi dat je dat God vraagt, maar als er morgen geen regenboog komt, dan nog houdt God van ons; dat staat gewoon in álle verhalen van de Bijbel, en daar kunnen we gelukkig élke dag uit lezen!'. 'Oh maar mam, ga maar snel naar Bijbelstudie dan! Dan kun je er me morgen meteen over vertellen!'. Op de fiets dacht ik er nog even over na; zijn 'korte'  maar ook zo concrete gebed. De volgende dag echter, zat ik aan de keukentafel en moest ik er ineens aan denken. Ik zag buiten donkere wolken verschijnen en keek een beetje gniffelend naar buiten. Maar wat denk je: ...

Bizar he! ...
Bidden is dus .. altijd een goed idee! Bedankt Ephraim, voor deze hele mooie, en zo concrete; levensles!
​
8. God vormt mij niet door grote daden of prestaties, maar juist in de alledaagsheid van mijn bestaan. 
Mijn grootste plannen en ideeën krijgen en hebben op dit moment in mijn leven niet heel veel ruimte: mijn wereld is letterlijk en figuurlijk kleiner geworden, maar tegelijkertijd óók groter! Want juist in de alledaagsheid van mijn bestaan, het vouwen van de was, het koken elke avond, het oprecht aandacht schenken aan mijn kinderen en het (ver)delen van mijn tijd: juist daarin vormt God mij op dit moment. Niet dus door grootse dingen zoals een (nieuwe) studie, ontwikkelingen en uitdagingen op mijn werk, deel zijn van 'grote' groepen of activiteiten (die lijk ik nu zelfs wat te mijden omdat ze gewoonweg een beetje te veel zijn ..) maar juist de kleinste (en soms ook onopvallendste) dingen die altijd wat nutteloos en niet-belangrijk leken, gebruikt God nu om mij dingen over Hem te leren. Die overgang van het kleine 'eren'  heeft mij zoveel tastbare rijkdom gebracht. Daar waar ik in ' grootste ' dingen vaak naartoe werkte lijkt nu gewoon voor mijn neus voor het oprapen te liggen. Invloed hebben? Kijk maar naar mijn kinderen, en hoe ik hen, elke dag, kan onderwijzen. Betekenisvol zijn? Kijk maar naar de (trouwens niet altijd opgevouwen) was; elke dag hebben ze weer wat te dragen. Nieuwe dingen leren? Ik leer meer dan ooit tevoren; door juist de dingen aan te gaan die ik in eerste instantie niet zou kiezen als ' uitdaging'. In de alledaagsheid van mijn leven, de dingen die ik, elke dag, op een 'kleine' manier doe, juist grote ' gewoonten'  vormen, die niet alleen op mij, maar ook op mijn gezin, héél veel invloed hebben!

9. Bellen met vriendinnen is (in dit seizoen met kleine kinderen) een fantastisch alternatief voor afspreken!
Een terugkerend probleem; goede gesprekken voeren met je allerbeste vriendinnen als je al helemaal bezweet bij hen aankomt door het niet zo soepeltjes aankleden van de kinderen en de (daardoor) hele wereldreis naar haar toe. Om vervolgens tussen elke uitgesproken zin bij het uitstorten van je hart een aanwijzing te geven waar de jongens wel en niet precies aan mogen zitten, tussen het verschonen en op allerlei andere manieren bijsturen door. Een fantastische alternatief bleek; bellen! Gewoon even rustig op de bank aan de telefoon (op een uitgekozen moment) bleek een zoveel efficiëntere manier van 'elkaar echt even spreken'. Bij elkaar op bezoek gaan blijven we uiteraard (af en toe) doen, maar dan niet met als doel om elkaar ook echt te spreken. Meer dan om vrij-uit te lachen om onze kinderen en herkenning te vinden in alle mogelijke manieren waarop onze kinderen telkens weer een weg vinden om ons - met en door elkaar heen - te verrassen! ;)

10. Opschrijven wat er in je hoofd speelt geeft ruimte!
'Create your own headlines' zei iemand laatst. Zou best kunnen dat het ook Emily was haha! Maar dat vind ik nu al een goed idee, alleen al om mijn hoofd leger te maken van alles wat er zich in bevindt. Af en toe is het heerlijk om eens dingen op te schrijven, zodat ze een plekje hebben, en niet meer hoeven ' ronddwalen' zonder duidelijke bestemming. Dit plekje bleek een goed idee. Zo kan ik mijn gedachten af en toe terug lezen in de vorm van 'headlines' om me eraan te herinneren hoeveel ik eigenlijk mee maak, in 1 zo'n seizoen. 

Nu ben ik natuurlijk heel erg benieuwd: wat heb jíj afgelopen herfst geleerd?