'We come to the table because our hunger brings us there'. - Shauna Niequist, Bread and Wine Reading 1 Deutoronomy 8:2-3, 14b-16a Moses said to the people: "Remember how for forty years now the LORD, your God, has directed all your journeying in the desert, so as to test you by affliction and find out whether or not it was your intention to keep his commandments. He therefore let you be afflicted with hunger, and then fed you with manna, a food unknown to you and your fathers, in order to show you that not by bread alone does one live, but by every word that comes forth from the mouth of the LORD. "Do not forget the LORD, your God, who brought you out of the land of Egypt, that place of slavery; who guided you through the vast and terrible desert with its saraph serpents and scorpions, its parched and waterless ground; who brought forth water for you from the flinty rock and fed you in the desert with manna, a food unknown to your fathers." - Het was woensdagmorgen, 7u. Ik zat op de bank met een kop thee. Ik was net klaar met de bijbelstudie van Beth Moore van deze dag. Tijdens het lezen van Exodus 16 raakte iets mij. Ik las over de Israeliëten die aan mopperen waren tegen Mozes. 'Had de Heer ons maar laten sterven in Egypte, dan hadden we tenminste genoeg te eten!'. De afgelopen maanden heb ik meer gemopperd dan ooit. Over slapeloze nachten, over de druk die ik voelde op mijn werk, de bedrijfsarts, over de boodschappen, het koken, de was (die al weken opgevouwen moet worden), knoeiende kinderen en oh ja, o.a. het kort aan date-nights én overvloedige aandacht van mijn man. Ga zo maar door ;) Hoewel net bevrijdt uit Egypte, en nog niet eens zo lang op weg, kregen de Israëlieten honger. Ze verlangden terug naar Egypte (ookal waren ze daar slaven!) omdat ze daar in ieder geval lekker fruit, vis en groenten te eten hadden. De Israëlieten communiceerden dus dat ze liever als slaaf in Egypte hadden willen blijven, bij hun vleespotten, dan bevrijd te worden en op weg te gaan naar het land dat hun beloofd was. God, zo goed als hij is, beloofde na de noodkreet van Mozes ('wat moet ik met dit klagende volk?!'' ) elke dag, manna uit de hemel. En, mooier nog (in eerste instantie dan;) kwartels (die ze - spectaculair- met de hand konden vangen!) voor het vlees. De kwartels herinnerden de Israëlieten aan Egypte, want daar hadden ze die kwartels ook. God gaf zijn kinderen dus twee soorten voedsel daar in de woestijn; voedsel uit de hemel, en voedsel uit de wereld. God wilde ons dus graag manna uit de hemel geven, maar wij willen perse ook van de tafel van de wereld eten. De Israëlieten wilden zowel de rijkdommen van God als de lekkere hapjes uit Egypte. Ze wilden het beste van beide werelden! Precies in die tweestrijd, zag ik mezelf voor me. Aan de ene kant mijn 'oude' leven, vol energie, unlimited to-do-lijsten, perfecte eindproducten en de touwtjes strak in handen! Aan de andere kant mijn 'nieuwe' leven. Kwetsbaar en afhankelijk, een constante zorgvraag (van nog niet complimenterende kinderen ;)), en een chaos in huis die als vergrootglas fungeert voor de chaos in mijn hart en hoofd. Zo graag wil ik de dingen uit mijn oude leven combineren met de dingen uit mijn nieuwe leven. Maar God laat mij door het verhaal van de Israëlieten zien, dat dat eigenlijk geen oplossing is. Dat dat de rijkdom van het simpele manna (genoeg voor vandaag, elke dag opnieuw, net zoveel je nodig hebt) niet tastbaar wordt zolang er teveel kwartels zijn waarmee we onze honger kunnen stillen. Na het lezen van dit artikel, besefte ik me het volgende. Er is leven NA het kruis. Misschien moest ik eerst mijn kwartels op willen geven, om echt van het manna te genieten. Dat manna wat maar simpel en klein en eenvoudig lijkt* (niet smeuïg en lekker en zoet). Het manna dat ik niet zelf hoef te vangen (presteren?), en me herinnert aan al het goede in mijn oude 'Egypte'. Maar het manna dat elke dag weer voor me klaar wordt gelegd, net zoveel als ik voor die dag nodig heb, en wat ik alleen maar zelf hoef te verzamelen. Het manna bevat een prachtige les over God's genade; Hij geeft ons precies wat we nodig hebben. Nooit te weinig. De hoeveelheid manna die we die dag ontvangen, komt precies overeen met de behoefte van dat moment. En ik heb tegenwoordig, kan ik je vertellen, heel wat extra genade nodig. Beth Moore herinnerde mij tot slot aan het volgende; Hoe vaak zien we God's heerlijkheid niet over het hoofd, omdat we op zoek zijn naar iets groots? Het manna was wit van kleur, het was daarmee zuiver en volmaakt. De wereld biedt meer dan genoeg kwartels om onze honger te stillen, maar hoewel we ons volproppen, zullen we ons nooit voldaan voelen. Het is God die in mijn dagen, in alles, voorziet! Hij wil graag dat ik besef dat hij elke dag opnieuw weer voor mij zorgt. Die elke dag ... die vind ik nog lastig. Want graag teer ik op mijn eigen 'reserves' als het even doorzetten is. Maar nu die reserves allemaal zijn aangebroken, zit er niets anders op, dan elke ochtend manna te verzamelen, en erop te vertrouwen dat dat voedsel, genoeg is, om van die dag, een mooie dag te maken, en een goede, en volle. ** * Hoe grappig, dat manna afgeleid is van het Hebreeuwse man, dat 'wat?' betekent **Lichamelijk zouden we nooit in leven kunnen blijven als we maar eens per week iets zouden eten. Toch verwachten we dat in geestelijk opzicht vaak wel ... Gospel John 6:51-58 Jesus said to the Jewish crowds: "I am the living bread that came down from heaven; whoever eats this bread will live forever; and the bread that I will give is my flesh for the life of the world." The Jews quarreled among themselves, saying, "How can this man give us his flesh to eat?" Jesus said to them, "Amen, amen, I say to you, unless you eat the flesh of the Son of Man and drink his blood, you do not have life within you. Whoever eats my flesh and drinks my blood has eternal life, and I will raise him on the last day. For my flesh is true food, and my blood is true drink. Whoever eats my flesh and drinks my blood remains in me and I in him. Just as the living Father sent me and I have life because of the Father, so also the one who feeds on me will have life because of me. This is the bread that came down from heaven. Unlike your ancestors who ate and still died, whoever eats this bread will live forever."
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Over' Moederschap is Romeinen 12:1-2So here’s what I want you to do, God helping you: Take your everyday, ordinary life—your sleeping, eating, going-to-work, and walking-around life—and place it before God as an offering. Embracing what God does for you is the best thing you can do for him (...)
|