'The great blessing of being a Christian is that we have both a reason for the journey that we are on, and a companion for it. We are not alone. We are not striving for acceptance, because we have already been accepted and forgiven.' uit: Fit to Burst: Abundance, Mayhem, and the Joys of Motherhood Gisteren in de kerk ging het over Genesis. Het eerste boek uit de bijbel waar God de fundamenten van Zijn Koninkrijk in heeft laten vastleggen. Het ging over de boom van kennis van goed en kwaad. En over hoe God ons mensen wijst op de Levensboom, in plaats van op de boom van kennis van goed en kwaad. Het was mij (en de spreker) nooit eerder opgevallen dat de laatste, en meest bekende boom niet alleen het kwade vertegenwoordigd (en vooral de kennis daarover), maar ook juist het goede. Het was een prachtige preek. Wat me is bijgebleven is vooral dat onze kennis van het goede voornamelijk in de weg staat om te putten uit de bron die God zonder moeite aan ons wil geven; de Levensboom die hij plantte náást de boom van kennis van goed en kwaad. Om altijd, en overal, meer dan genoeg van te (kunnen) eten. Zonder daarvoor eerst na te hoeven denken, te wikken en te wegen, naar andere meningen te hoeven luisteren alsof ze beter zijn dan die van onszelf, of als antwoord op ons knagende geweten (vaak vol van oordeel over onszelf en vaak ook anderen). Ook het goede zónder God leidt uiteindelijk tot de dood. Of in ieder geval niet tot leven. Dat heb ik de afgelopen tijd meer dan ervaren. Want hoe heb ik de afgelopen maanden mijn best gedaan om mijn uitdagende werk te combineren met de (nieuwe) realiteit van ons gezin. De tijd in te halen die ik met Cephas gemist heb in het ziekenhuis, mijn hoofd en emoties weer op orde te krijgen na alles wat er toch eigenlijk wel echt gebeurd is. Ik heb gestreden, en volgehouden, gebikkeld en gewoon keihard gewerkt. Denkend dat ik daarmee het goede aan het doen was. Maar uiteindelijke leidde het tot iets wat meer lijkt op het kwade; Ik ben uitgeput. Klaar met presteren en strijden en veel te hoge doelen halen. Klaar met to-do lijstjes die groter worden in plaats van kleiner en klaar met de vraag of het eigenlijk allemaal ooit wel af komt, want hey...hoe hard ik ook werk; er blijft nog steeds (en eigenlijk steeds meer!) liggen. Ooit hoorde ik iemand zeggen; als je een te volle agenda hebt, dan staan er taken in die God je niet gegeven heeft. Wil Hij dat ik zo hard werk dat erbij neer val? Of wil hij gewoon dat rustig blijf lopen, of misschien zelfs wel gewoon...aan zijn voeten zit. Ik hoop zo hard, en steeds meer, op het laatste. ------------------- Gisteren na de kerk waren we in Harlingen. Lekker uitwaaien met vrienden en onze jongens. Ik voelde de zon op mijn gezicht en de wind in mijn haren. En ik dacht; ik ben hier, lopend op weg. En ik heb alles bij me wat ik nodig heb. Alsof God zei; laat die rugzak maar achter, ik geef je genoeg voor vandaag. En genoeg voor morgen. Geen to-do lijst of een overvolle agenda. Geen taken om in uit te blinken of steeds beter te presteren. Alleen een beetje zon, om me op te richten. En wat wind, om de dorre bladeren van me af te blazen. Zon en wind, is dat niet genoeg om van te leven? Voor de Levensboom waarschijnlijk wel, al had deze vast ook water nodig. Maar tijdens het wandelen werd ik eraan herinnerd waar ik die kan vinden: 'Mensen die van het water uit deze put drinken, zullen weer dorst krijgen. Maar mensen die hebben gedronken van het water dat ik Ik hun geef, zullen voor eeuwig geen dorst meer krijgen. Want het water dat Ik hun geef, zal in hen een bron worden waar water uit opborrelt dat eeuwig leven geeft'. (Johannes 4:13-14) En de wind? Het geknakte riet, dat breekt hij niet, en een kleiner wordende vlam zal hij niet doven: 'Dit is mijn dienaar die Ik uitgekozen heb. Ik houd heel veel van hem en ik geniet van hem Ik zal mijn geest op hem leggen en hij zal de volken over het oordeel vertellen. Hij zal geen ruzie maken en niet schreeuwen. Niemand zal op de pleinen zijn stem horen. Een geknakte rietstengel breekt Hij niet af. Een walmende olielamp blaast Hij niet uit. Hij zal door het oordeel laten zien dat rechtvaardigheid overwint. En Hij zal alle volken hoop geven, omdat Hij hen zal redden.' (Mattheus 12:18 - 21) Zon, wind en water. Meer dan genoeg om van te leven. Ik wil niet meer het goede doen, maar het juiste. Me richten op dat wat Leven geeft en blijft geven. In plaats van alle dingen die kortstondig mijn diepste onzekerheden oppoetsen. Wat heb ik te verliezen? Wellicht mijzelf. Maar daar is, in uitgeputte stand, sowieso niet veel van over. Photocredit: Ruben van Vliet
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Over' Moederschap is Romeinen 12:1-2So here’s what I want you to do, God helping you: Take your everyday, ordinary life—your sleeping, eating, going-to-work, and walking-around life—and place it before God as an offering. Embracing what God does for you is the best thing you can do for him (...)
|